هدفم از باز کردن این وبلاگ این بود که هر روز قسمتی از دلتنگیهامو اینجا بنویسم اما هیچوقت هیچی اونجوری که ما میخوایم پیش نمیره انقدر درگیر زندگی کار بچه میشی که یه وقت چشم باز میکنی و میبینی مثلا چند ماه گذشته اما باید بدونیم که شیرینی زندگی به همین بالا و پایین بودناش هست به هر حال امشب خوشحالم که دوباره تونستم این وبلاگ رو باز کنم و کمی بنویسم از زندگی از چیزی که تو دلم هست از دوستیا از محبت از گذشت از فداکاری البته تا جاییکه مغزم یاری بده برای نوشتن.
دوست کلمه خیلی با ارزشی هست از قدیم ایام دوستی ها ارزش داشت حرمت داشت از بزرگترا همیشه شنیدیم اگر میخوایی کسی رو بشناسی به دوستاش و دورو بریاش نگاه کن شعرها مثالها حکایتهای زیادی شنیدیم از دوستی و دوست داشتنها
چند تا شعری که همیشه دوسش دارم و ورد زبانم هست
دوست آن باشد که گیرد دست دوست در پریشان حالی و درماندگی
با دوست عشق زیباست با یار بی قراری با دوست درد ماند و از یار بیقراری
رسم دوستی این است که با دوست پیر شوی نه اینکه وسط راه از دوست سیر شوی
و خیلی متنهای دیگه
این وبلاگ یه مزیت خیلی خوب حداقل برای من داشت و این هست که با یک فردی توسط این وبلاگ دوست شدم که آشنا شدن و دوست بودن باهاش خیلی برام اتفاق خوبی بود و امیدوارم بتونم این دوستی رو تا آخر به نحو احسنت پیش ببریم
این متن تقدیم به دوست خوبم
